#photographers on  tumblr

Κοιτάζοντας αυτό το πανέμορφο ηλιοβασίλεμα σήμερα γέμισα τόση πολλή θετική ενέργεια. Πήρα μια βαθιά ανάσα, κυριευμένη από μια απέραντη γαλήνη και κάθισα να το χαζέψω. Λίγα λεπτά μετά, η θετική ενέργεια έσπευσε απεγνωσμένα να εγκαταλείψει το σώμα μου σε μορφή δακρύων, αναπολώντας όσα έχω χάσει και όσα δεν πήρα ποτέ…

~Σκιάθος, 5-1-18~

Αναρωτιέμαι μερικές φορές: Είμαι εγώ που σκέφτομαι καθημερινά, πως η ζωή μου είναι μία; Όλοι οι υπόλοιποι το ξεχνούν; Ή πιστεύουν πως θα έχουν κι άλλες, πολλές ζωές, για να κερδίσουν τον χρόνο που σπαταλούν;

Ν’αντικρίζεις τη ζωή με μούτρα. Να περιμένεις την Παρασκευή που θα φέρει το Σάββατο και την Κυριακή για να ζήσεις. Κι ύστερα να μη φτάνει ούτε κι αυτό, να χρειάζεται να περιμένεις τις διακοπές. Και μετά ούτε κι αυτές να είναι αρκετές. Να περιμένεις μεγάλες στιγμές. Να μην τις επιδιώκεις, να τις περιμένεις…

-Οδυσσέας Ελύτης, Το παράπονο-

Σαν αγκάθι με τρύπησαν οι λέξεις εκείνες, μα δεν τις ξερίζωσα ποτέ.

Χρώματα. Ηράκλειο, Κρήτη.
Οκτώβριος 2017.

Γλύκας που ομορφαίνει το Ηράκλειο.

Έλα κάτσε δίπλα μου. Ονειρέψου μαζί μου. Κι έτσι για την αλλαγή· μη φύγεις.

Όλα είναι θέμα οπτικής. Άλλος θαυμάζει τα σύννεφα κι άλλος κολλάει στο STOP. Εσύ;

Μπορεί μια μέρα να χαθείς κι εσύ στο άγνωστο, όπως ο ήλιος, θυμήσου όμως πως μετά από κάθε δύση έπεται μια ανατολή.

Όταν κρυφοκοιτάζεις το τι γίνεται στη ζωή σου και λες “τι σκατά;!”.

τι να έχουν δει άραγε αυτά τα μάτια;

Αυτά τα χρώματα είναι το γιατρικό μου.
-Σκιάθος 2017-